Kaikoura, Christchurch en weer naar huis

Van kaikoura tot en met Christchurch

Ma 24-2
Op tijd eruit,want om 10.00 uur moeten wij ons melden voor de Whale-watching. Het scheelt zoveel tijd als je s'morgens niet met de honden uit hoeft! Keurig op tijd zijn wij bij het whalewatch centrum. Wij checken in, en moeten wachten op de briefing van 10.30. Het waait als een gek, maar de lucht is wel strakblauw en de zon staat hoog aan de hemel. Op de monitoren staan waarschuwingen voor "seasickness"! Wij zitten net goed en wel voor de briefing, of er wordt omgeroepen dat de excursie gecanceld wordt ivm de harde wind, zware golven, oftewel bumpy waves. Iedereen naar de counter; jammer zeg, wij hadden er wel zin in gehad! Dan wordt er omgeroepen: " the blue excursie goes on" hetgeen betekende, dat onze excursie wèl doorgaat ( wij hadden een blauw ticket). Als straks op open water blijkt dat het onverantwoord is, kan de captain alsnog besluiten om terug te gaan.
Wij krijgen eerst veiligheidsinstructies, en stappen dan met zn allen in een bus, die ons na een ritje van 10 min. afzet bij de Marine. Dan gaan we de boot op. Het is al een hele tour om zonder te vallen aan boord te komen! Iedereen die last heeft van zeeziekte, wordt geadviseerd achter in de boot plaats te nemen, of uiterlijk in het midden. Mooi, wij zitten met een zee van ruimte voorin! Allerlei instructies volgen: vooral blijven zitten zolang de boot vaart, altijd vasthouden aan de railing als je buiten loopt, als je moet spugen, dan mag het zakje slechts halfvol gespuugd worden, en dan weer een nieuwe nemen!!! Er liggen echt stàpels met zakjes, haha. Dit belooft wat! De overtocht van het noorder naar het zuidereiland was er niets bij! Mèn, wat ging die schuit te keer en op en neer! Het was zo'n catamaran-achtige boot, en het gedeelte waar wij allemaal zaten, inclusief de captain, die op een soort van verhoging zat, was helemaal overdekt. Dit is maar goed ook, want de golven komen continu helemaal over de boot heen, het lijkt wel of we in een onderzeeër zitten. We hebben toch wel een aantal heel groene gezichten gezien die eerst niet groen waren! Maar, we werden rijkelijk beloond!: tot 5xtoe ( en dat is echt heel veel, normaal zien ze er 2!) want als een sperm-whale weer onder water gaat, duurt het 45 tot 60 minuten eer hij weer boven komt! Via sonor apparatuur en zuster-schepen communicatie weten de schippers waar de whales zitten, en dan varen ze er snel naar toe. ( altijd van achteren benaderen). Vooral de eerste 3keren was het spannend buiten op het dek, want de boot ging nog zo als een gek op en neer, je moest je goed vasthouden aan de railing, en dan ook nog foto's maken, inzoemen; best druk in je eentje! Halverwege werd het rustiger op het water; de wind ging liggen. Wàt een indrukwekkende dieren zijn het toch! Ze zijn gauw een metertje of 18 en wegen makkelijk 20 ton! Om 13.30 waren wij weer in de Marine, en stond de bus ons op te wachten. Freek zat lekker in de zon; hij had de whalewatch al gedaan, en heeft een leuke track gewandeld. Wij gaan koffiedrinken in Kaikoura, en horen ineens: hé, hallo Freek! Staat daar ineens Loes, één van de groep van 8 waarmee Freek in nov. naar NZ is vertrokken. Ze kletsen wat bij en zij wil juist de track gaan doen die Freek deze ochtend gedaan heeft. We zeggen dag, en na de koffie rijden we naar de parkeerplaats waar de track begint, om een stuk hiervan te lopen, want volgens Freek heb je bovenaan een schitterend uitzicht. Onderweg naar deze parkeerplaats rijden we Loes wee achterop en we geven haar een lift. Samen lopen we naar boven en blijven ruim een uur genieten van alles: de zon, de zee, het uitzicht, het hier zijn, gewoon, genieten! Rond 15.30 besluiten we toch maar richting Christchurch te gaan; het is toch nog 180km. Net buiten Kaikoura zijn ze met de weg bezig te asfalteren, dus er is enig oponthoud. Het oponthoud duurt zo lang dat wij beseffen dat dit niet is vanwege het asfalteren. Even later zien we ambulance, firemen, nog meer emergency. Als we stapvoets door mogen rijden zien we een auto op zn kant liggen. Bah, hoe naar.
Hoe anders is nu de rit van Kaikoura naar Christchurch dan gisteren andersom, in hagel, regen, windhoos en regenbogen.
Aan het begin van de avond komen wij aan bij ons motel in Christchurch, het Aspire on Riccarton. Hartstikke ruim, schoon, prettig gelegen, kortom helemaal mooi. Freek heeft met één van zn matties afgesproken in Christchurch, dus wij zijn zomaar weer een avondje samen. Freek is richting downtown, wij gaan richting het winkelcentrum van de wijk, zeg maar. Het is maandagavond en de restaurantkeuze is niet groot; wij hebben 2 opties: Subway of Chinees. Het wordt de Chinees. Na het eten wandelen wij nog wel een uur, scoren nog een ijsje en we hobbelen weer terug naar ons motel. Geen kaarten dus vanavond! Nog maar 2 volle dagen te gaan hier in NZ, wat is de tijd voorbijgevlogen! Nog maar even van genieten.

Di 25-2
We worden om 9.30 van de housekeeping, een chinese. Ze is echt niet te verstaan en heeft vreselijk veel plezier in haar eentje. Gj zorgt voor de broodjes, en ineens is Freek ook weer boven water. Wij ontbijten, drinken buiten koffie maar het weer is niet zo stralend als gisteren. Vandaag gaan wij naar het International Antartic Centre. Dit is een poolmuseum; vanuit Christchurch vertrokken en vertrekken nog steeds expedities naar Antarctica. Het is echt heel leuk: je komt in een ruimte waaraan je aan de temperatuur wordt blootgesteld die er op Antarctica heerst, heel veel films en informatie over allerlei onderzoeken die gedaan zijn op allerlei gebied, de materialen die ze gebruikt hebben, hoe het die mensen is vergaan tijdens de expedities. Er is de little blue pinguïn encounter, waar wij de kleinste pinguïn zien.
Heel erg de moeite waard.
Hierna gaan we downtown Christchurch, het is al bijna 16.00 uur. In 2011 is Christchurch nog getroffen door een redelijk zware aardbeving en daarvan zijn de gevolgen nog steeds heel goed zichtbaar. De hele binnenstad is zwaar beschadigd; 80% staat in de steigers, of er staan hekken omheen, of van die waarschuwingsborden met instortingsgevaar. De middenstand is gevestigd in containers, vandaar de naam: containermall. Eigenlijk ziet het er best vrolijk uit. Na nog maar eens koffie te hebben gedaan, denken wij het museum nog even inte kunnen, maar wij worden er net zo hard weer uitgebonjourd, want ze sluiten om 17.30. In het centrum van Christchurch ligt een heel groot park, Hagins, en er liggen er wel meerdere trouwens, waar toevallig deze week het flowerfestival is. Vandaar dat alle accomodaties zo vol zitten. Wij doen een gedeelte van het park, dan gaat Gj de auto halen en met de auto naar huis; Freek en ik lopen naar huis. O ja, toevallig kwam ons een krant van gisteren onder ogen, waarin stond dat bepaalde delen van Christchurch zondag getroffen waren door een Tornado, en dat het opruimen kon beginnen. Na een biertje gaan we eten in Joe's Garage; een heel gezellige tent waar wij weer erg lekker gegeten hebben en waar Gj ook nog een nieuw biergals scoort!
Thuis is het eerst tijd voor de jacuzzi; daarna gaan we nog een potje kaarten; nu kan het nog!

Wo 26-2
Onze laatste volle dag in Nieuw Zeeland!
Aan de ene kant willen we heel graag weer naar huis; we beginnen de honden te missen, hoewel wij ons daarover geen zorgen maken, want ze hebben het prima naar de zin bij hun pleegbaasjes.
Aan de andere kant is het niet leuk om te gaan, want nu moeten we weer afscheid nemen van Freek en daar ben ik nooit zo sterk in! Het is wel heel fijn dat wij hier geweest zijn; nu kunnen wij ons helemaal goed voorstellen hoe hij het hier naar de zin heeft. Maar goed!
Wij ontbijten, drinken koffie en lachen ons een breuk om Miss Japan, de h ousekeeping-mevrouw, die Gj bijna van de pot rukt, en Freek bijna wegduwt bij de wastafel als hij zn tanden staat te poetsen.
Wij gaan naar Akaroa, waarvan ze zeggen dat het het mooiste plaatsje is van de Banks Peninsula, een schiereiland ten oosten van Christchurch. De toch nog 80 km mooie route gaat via de 75 langs o.a. Little River, een grappig plaatstje met nog een stationnetje, wat cFé-restaurantjes en een general store. Hier zien wij ook de "Silo-Stay". Dit is een complex van 9 silo's, die er van buiten uitzien als een graansilo, maar die heel leuk van vinnen zijn ingericht als vakantieverblijf. Volledig met keukentje, slaapkamer, toilet, douchewand, balkonnetje, echt heel geinig.
Het ziet er dus uit als graansilo's en in feite is het een vakantiedorpje. Over 8 dagen zou het opengaan; de eigenaar vond het zo leuk dat wij zo'n interesse toonden dat hij het ons graag liet zien.
Akaroa ligt heel mooi in een baaitje, en is van oorsprong eigenlijk frans. Een heel verhaal, maar in ieder geval heten de straten en " rue", de huizen "maison"er zit een boucherie, een patisserie, etc, in ieder geval een leuk plekje.
Weer terug in Christchurch willen we nog de Gondola doen, maar, vett pech, wij kwamen hier om 16.50 aan, en om 17.00 sluit de Gondola al. Toen hebben we onverwacht een heel leuke route gereden langs de kustlijn, de Sumnit Road en de Summerroad, een stukje van de Evanspas, en dan komen wij uit bij het Godley Head Farm Park. Dit is de nog meest originele bewaarde verdedigingslinie van de W.O.II. Schitterende uitzichten over de Pacific Ocean, de Littelton Harbour en Whakaraupo. Daarna wordt het tijd om naar huis te gaan want we hebben dorst en willen eten. Wegen succes hebben wij Joe's Garage geprolongeerd. Gj scoort nog een nieuw H.glas. We hebben er ook weer een vriendin bij, Nicole Smit. Zij werkt bij Joe's, is een kiwian, met Nl.grootouders, en wil graag een keer naar Nederland komen. Voor het eten beginnen wij vast met een potje kaarten, wat we later afmaken. Thuisgekomen moeten we eerst koffers herzien, her-inpakken, pff, weer veel te veel meegenomen. Freek gaat ook driftig aan het herinrichten, hetgeen leidt tot een volle weekendtas "overbodig", die wij dus mooi mee kunnen nemen. Daarna is er nog tijd genoeg om het potje af te maken.

Do27-2
Rond 09.00 staan wij op, we hoeven niet te haasten, want wij mogen laat uitchecken. Na het ontbijt drinken wij koffie en evalueren onze afgelopen weken. Het is echt zo fijn geweest, heel veel mooie dingen gezien en gedaan, de schitterende natuur, de onwijs vriendelijke, gastvrije mensen hier. Heel veel gelachen mét, en om elkaar, en dat is mooi.
Maar vooral fijn, dat wij, nu wij NZ een klein beetje kennen, begrijpen waarom Freek het hier zo naar de zin heeft en dat wij weten waar hij over schrijft en vertelt.
Na de koffie checken wij uit en brengen de auto terug naar het verhuurbedrijf. Dat was ook allemaal piccobello voor elkaar, en toen naar de luchthaven. Hier drinken we nog een kop koffie en gaan wij afscheid nemen van Freek. En daar ging hij dan weer, bepakt met een grote rugzak achter, en voor ook nog één, plus nog een soort van koeltas, het onbekende weer tegemoet.....
Het is stralend mooi weer en wij hebben zee van tijd, dus wij gaan lekker in het gras liggen.
Wij hebben trouwens de afgelopen weken 6750 km gereden! O ja, ze rijden hier links, vreemde gewaarwording
Wij vliegen eerst vanChristchurch naar Sydney, dan naar Hongkong en tenslotte via Dubai naar Amsterdam. Al met al 32 uur reistijd.
Als wij, na deze toch wel vermoeiende 32 uur, vrijdagmiddag om 13.00 landen, blijken onze koffers er niet te zijn; (jammer zeg, kan ik niet eens gelijk drukken.er was een storing bij de logistiek in Picton.
Exact om 16.00 uur staat wij weer voor ons huis.Thuiskomen is ook dijn!