Zo 18 nov naar de Colca Canyon

Wij zitten idd om 6.15 in de bus. De zon staat al hoog aan de hemel, maar tochis het nog best fris.
Het is ruim een uur rijden naar de Colca Canyon. De reden dat wij er zo vroeg willen zijn, is dat rond die tijd de warme lucht en thermiek in de canyon zodanig zijn, dat de condors hierop omhoog komen.
Wat een schitterende route zeg; en hoe diep is deze canyon: 900 mtr; het schijnt tot de meest diepe canyons ter wereld te horen.Eerst zien wij een baby condor, daarna een hele tijd niets.
Het wachten wordt wel beloond: wat een indrukwekkende beesten zeg: hun spanweidte kan wel 3mtr zijn!
Ondertussen ontmoeten wij Vincent, een Ier die in Amsterdam woont. Hij is al sinds mei 2017 op zijn motorfiets aan het touren: begonnen in Alaska, en is zo helemaal door Canada, de VS, midden-Amerika en nu Zuid -Amerika aan het afzakken om uiteindelijk in Patagonië te eindigen! Wat een avontuur zeg. Hij vetelt over Homer, Stewart, Valdez, ( plaatsen in Alaska waar wij ook geweest zijn) en Jasper, Banff, kortom op veel plekken waarwijook geweest zijn, en dat is altijd leuk natuurlijk.
Vanaf de condor-spot-plaats lopen wij met een aantal van ons gezelschap via een mooi wandelpad een paar km verderop, waar de bus ons oppikt. Wij stoppen onder andere nog in Maca, ook een inca nederzetting. Hier spreekt een man ons aan: of wij uit Nl komen? Hij is ooknl, maar geemigreerd naar Canada, dicht in de buurt van Calgary. Oh, daar zijn wij 2 jr geleden toevallig nog geweest ivm een familiereuni, zeiden wij, dat was in Cochrane! Oh, maar ik woon in Cochrane! It's a small world! Met dat h ij dat zei, kwam het hele gezelschap met wie zij op pad waren rondom ons staan, alsof wij een bezienswaardigheid waren, afijn, grappig.
Een eind verder, bij een andere stop, staan 2 alpaca's te grazen. Gj loopt erheen om een foto te maken, wordt hij aangesproken door 2 jonge dames: zal ik een foto van u maken meneer?
Ja hoor, das wel leuk, wacht, ik roep mijn vrouw ( dat ben ik dan) dan kan zij er ook op. Afijn, we raken met die dames aan de praat; zij zijn dus met 4 meiden, midden 20 een klein half jaar aan het backpacken in Zuid Amerika: Brazilie en colombia hadden ze al gehad, nu dus Peru en hierna nog naar Bolivia en Equador. Hun banen hadden ze opgezegd, das toch helemaal fantastsich, zoiets?
Als wij weer terug zijn in Chivay, eten wij bij hetzelfde tenteje als gisteravond. De rest van de middag is vrij te besteden. ' savonds gaan wij met ons allen nog naar een soort folklore dansavond, waar wij tegelijkertijd kunnen eten. Wij stellen ons daar niet te veel van voor, maar het was eigenlijk heel leuk. T was jammer dat het restaurant maar voor de helft vol was: de plaatselijke 4-J's verozrgden een schitterend optreden,nog opgeluisterd door een danskoppel, die folkloristische dansen ten uitvoer bracht. Het leuke was ook, dat zij het publiek erbij betrokken.
Waar het dan ineens mis gaat,kan ik niet zeggen,maar ineens sta ik uitgedost in een poncho met hoed en sjaal alsof ik avond aan avond sta op te treden, lachenjoh! Hé, ik ken hier toch niemand, dus wat geeft het?