Ma 26 nov. Machu Picchu

5.00 ontbijt, 6.00 vertrek met de bus naar MP. Ondanks het vroege uur, is het er al een gekkenhuis.
Wij hebben een super enthousiaste gids die met veel elan overal over weet te vertellen. Heel indrukwekkend allemaal; ook de ambiance: dan weer trekt het helemaal dicht met mist, het volgende moment schijnt de zon en breekt alles open, zo mooi dan!
Als je eenmaal binnenbent, mag je niet zomaar meer naar buiten, tenminste, als je erna nog terugwilt. Heel bizar is ook dat er geen toiletten zijn, die zijn buiten de gate. Overal lopen suppoosten, dus wildplassen zit er ook niet in, maar hé, e moet natuurlijk wel geplast worden. Dus wij via de route richting exit. Omdat wij dan toch buiten zijn, drinken we gelijk koffie en doen of we gek zijn en gaan weer in de rij staan om naar binnen t gaan. De dame aan de poort begint een heel verhaal af t steken als Gj zijn intreekaart laat zien ( Wij begrepen heus wel dat ze zei, dat, als je eruit gaat, je er niet meer inmag, blablabla) en Gj zegt gewoon: ok, gracias, en loopt gewoon door! Die vrouw kijkt heel verbaasd naar mij, en ik zeg: ik hoor er ook bij, dus: gracias, en hup, ik ook naar binnen! Toen hebbenwij nog heerlijk op ons gemak daar rond kunnen kijken en genieten van al dit indrukwekkends, want dat is het! Ook bij het hoogste punt, richting de zonnepoort, die wij nog een stuk opgelopen zijn, daar is het recinto del guardian.k hier hebben wij heerlijk even gezeten en mooi van ons af gekeken. Via de bewegwijziging lopen wij dan richting uitgang en kunnen eigenlijk gelijk de bus in richting Aqua Calientes. Om 14.30 moeten wij verzamelen bij het hotel, want de tin naar Cusco vetrekt om 15.20. Deze reis zou 3,5 uur duren! Pfff, wij zitten in de coupé met allemaal italianen, wat een luidruchtig volk is dat zeg! Het is al pikdonker als wij in Cusco aankomen, en door d blikseminslag is de stroom uitgevallen in een deel van de stad.
Naar ons idee zittn wij wel een half uur in de taxi, maar komen dan eindelijk bij ons hotel aan. Het regent echt pijpestelen, maar gelukkig is er een fantastisch restaurant naast ons hotel, dus daar gaan wij met zn allen eten.
Net als eij sleutels uitgedeeld krijgen, komt Hans ook terug van zn trail, met helemaal het eind in de bek. Hij wil niet meer mee eten, en de verhalen komen morgen wel.
Ik kan mij er iets bij voorstellen!
Morgen brengen wij nog een dag door in Cusco, die wij vrij kunnen besteden, dus das fijn!