Nieuw-Zeeland tour 2014

Reisverhaal Nz van Amsterdam tot Pahia
Na een voorspoedige reis, waar wij toch wel een beetje tegenop gezien hadden en achteraf toch reuze is meegevallen, zijn wij woensdag de 29'ste geland in Auckland.
Wat een gedoe bij die douane zeg: ik had mn wandelschoenen aan, en omdat ze bang zijn dat je evt ziektekiemen meebrengt, moesten we op een mat gaan staan, lekker soppen en toen op een dweil afstampen, zodat de zolen helemaal schoon waren! Afijn, na dit alles werd alle bagage nog gescand en daarna waren wij " free to go! " hè hè, op naar Freek. We komen in de aankomsthal, t zag er zwart van de mensen, maar we zagen geen Freek. Wij liepen naar de linkerkant, en opeens, vanuit de mensenmenigte, daar was ie dan, onze eigen bruingebrande Maorie!
Jeetje, wat is ie bruin, en wat ziet hij er goed uit, en oh, wat zijn wij blij hem weer t zien! Wederzijds trouwens; hij wil ons het liefst allebei tegelijk optillen. We gaan eerst even wat drinken en we weten van gekkigheid niet wie wat het eerst zal vertellen. Dan gaan we naar buiten; heerlijk in de zon, het is wel 23 graden! Gj en Freek moeten nog even naar de balie van Emirates voor het vest van Gj, dat hij in het vliegtuig van Dubai naar Melbourne heeft laten liggen. Gelukkig hebben zij het gevonden, het ligt alleen nog in Melbourne, maar ze gaan ons bellen als het in Auckland is aangekomen. Ondertussen zit ik lekker in het zonnetje te wachten. Als de mannen terug zijn, moeten we een telnr. bellen van het autoverhuurbedrijf: ze komen ons dan ophalen. Ineens zie ik een busje aan komen rijden van dat verhuurbedrijf. Er stapt een man uit met een lijst in zn hand. Ik loop er naar toe en vraag of hij ons misschien zoekt? Hij kijkt op zijn lijst en onze naam staat er op. Mazzel zeg, kunnen we gelijk instappen en hij brengt ons naar het verhuurbedrijf. Bij de receptie van het verhuurbedrijf bedacht Freek ineens dat hij een " wortelmomentje" moest hebben. Staat hij daar echt als een konijn bij mijn oor aan een wortel te knagen! Dat geluid! Ik krijg de slappe lach, dat gezicht van dat meisje achter de balie! Freek had nog meer wortels en begon ze uit te delen aan de mensen die er stonden te wachten, zo belachelijk eigenlijk!
Afijn, als we de auto mee kunnen nemen, ( een Honda CRW4wh. drive) rijden wij moeiteloos naar ons hotel in Manukau, iets buiten Auckland. We worden heel gastvrij ontvangen, prima kamer, heerlijk zitje buiten, picobello.
We gaan wandelend wat inkopen doen, gaan lekker eten bij het restaurant van het hotel, kaarten nog een potje en gaan dan mooi slapen!

Heerlijk geslapen, ontbeten,en daarna naar Mount Eden gegaan. Dit is de meest recent active vulkaan van Auckland. Hiervandaan heb je ook een mooi uitzicht over de stad. Dan naar het Auckland Museum. Eerst koffie met bananentaart gegeten en daarna het museum ingegaan. Wij zijn helemaal niet van de musea, maar dit was echt heel erg leuk en interessant. Over de Maori's, de cultuur van NZ, het ontdekken ervan, en vooral ook veel over de fauna van NZ. We hebben hier wel 4 uur rondgelopen! Hierna downtown gereden en naar de Skytower gegaan. Een soort Euromast van 220 meter hoog; je suist met een hele snelle lift naar boven, alwaar je een schitterend uitzicht hebt over de stad en wijde omgeving.we raken nog aan de praat met een fransman die foto's van ons maakt; hoe leuk! Eenmaal weer beneden, wandelen wij weer terug via het Albertpark naar de auto. Onderweg halen we pizza's bij de Domino die we thuis opeten. Daarna hebben we nog tijd om een potje te kaarten en dan is het alweer na middernacht.

Op tijd er uit, ontbeten en uitchecken. De gastheer biedt ons nog een ontbijtje aan, maar dat hoeft dus niet meer. Eerst bezoeken wij nu Kelly Tarlton sealife aquarium, het eerste zee-aquarium van NZ, gemaakt in het rioolpompstation. Schitterend, in één woord! In het antarctische deel zien wij Koningspinguins, en ezelpinguins, je blijft er naar kijken, wat een gewèldige beesten zijn dat toch! We liepen door een tunnel en overal om ons heen zwemmen haaien, pijlstaartroggen en weet-ik-veel.
Na het aquarium rijden we langs de "yard" van Darryl, Freek zijn toekomstige werkgever. Freek gaat bij hem vanaf ongev. half febr. zijn nieuw te bouwen hotel in National Park helpen bouwen. Heel prettig om even met hem kennis te maken. Hierna langs het Airport in Auckland, want Gj heeft bericht gehad dat zijn vest is aangekomen. Dan op naar Opononi, dat is in Northland, aan de westkust. Schitterende route, via Wellsford, Bryderwyn,Paparoa en Dargerville rijden we door het Mataraua Forest, waar wij gaan wandelen, en wachten op de zonsondergang die we net missen omdat we dan nog in het bos lopen. Maakt niet uit, het is evengoed zò de moeite waard! Hele fraaie, bijzondere vegetatie: varen-bomen, yuca's,palmen, vetplant-achtige bomen, hortensia's, loofbomen, spar-achtige bomen en dit alles in één bos. Het is al 21.00 uur geweest als wij aankomen in Opononi. Gelukkig hebben wij onderweg gebeld dat het later zou kunnen worden en onze gastvrouw zit mooi op ons te wachten. Ze heeft ook nog rondgebeld waar wij nog terecht konden om te eten. Snel sleutel van ons vertrek gegeven en naar het opgegeven adres gegaan waar wij heerlijk hebben gegeten. Thuis nog even gekaart en toen was het weer de hoogste bedtijd.

Zaterdags op tijd er uit, ontbeten en uitgecheckt. We gaan vandaag via Cape Reinga, het noordelijkste puntje van het Noordereiland naar Paiha, bij de Bays of Islands, aan de oostkust.
Via het pondje bij Rawene naar Ahipara, waar de 90 Miles Beach begint. We hebben dus gewoon 90 km over het strand, de vloedlijn gereden! Hoe spectaculair joh! Af en toe kwam het water over de motorkap; Freek was boven op de auto geklommen en zat op het dak! Echt zò geweldig, ( zeg ik nu; eerst dacht ik: mèn, stel, we komen vast te zitten, en dan? ) we moesten ook vaart houden want het was opkomend water, en sommige stukken strand waren best smal, dus....ja. Als we niet meer verder kunnen over het strand, bij Te Paki Stream, rijden we via de zandduinen weer naar de verharde weg. Onderaan de stranddduinen staan allemaal bussen. De mensen die erin zaten, zwoegen zich allemaal een weg omhoog in het mulle zand, met een soort van slee, om vervolgens, als ze boven zijn, met een rotgang naar beneden te suizen, als dan niet met hun bakkes vol zand, of gewoon, als ze er onderweg afvallen, rollend door het zand naar beneden komen! Wat een mafkezen zeg, maar het schijnt toch wel leuk te zijn.
Bij Cape Reinga komen de Tasmanzee en de Pacific Ocean bij elkaar. Het is ook net alsof je de scheidslijn kan zien; links is blauwer, rechte is donkerder, en op de lijn zie je meer schuimkoppen. Heel bijzonder en apart. Na Cape Reinga rijden we via een kustroute naar Paiha, aan de oostkust, in de Bay of Islands. Hier slapen wij 2 nachten. Paul is onze gastheer, aardige man, die gelijk kijkt of hij ons op excursie kan krijgen voor de volgende dag. Mbt onze kamers hebben wij de keuze: er wordt gestemd, 2 tegen 1, dus we krijgen het verblijf met heel luxe badkamer met jacuzzi en weet ik veel. Er hangen ook roze badjassen, natuurlijk kaasje voor Freek, die er gelijk een aandoet! Ontzettend grappig natuurlijk!
Freek wil graag koken; bijna alle accomodaties zijn ingericht met volledig uitgeruste keukentjes, dus op naar de supermarkt. Paiha is een heel toeristisch plaatsje met leuke terrasjes en restaurants, mooi aan het water gelegen.
Na een verrukkelijke maaltijd nemen we even het programma voor morgen door en moet uiteraard de jacuzzi uitgetest worden!

Zondag beginnen wij de dag rustig, we ontbijten, bespreken een excursie bij Paul en gaan rond 11 uur naar het haventje, waar wij de ferry naar Russell nemen. Hier hebben we nog tijd genoeg om rond te wandelen. We zien een enorme boom met een omvang van wel 8 meter! En uit die boom groeiden gewoon hertshoorns(?), niet één, maar wel 20! Heel apart! Om 13.30 vertrekt onze boot voor een dolfijnen en hole-in-the-Rock cruise, plus langs nog een aantal eilandjes. Oh, wat treffen wij het met het weer zeg! Het is gewoon 25graden! Schitterende boottocht, heel veel dolfijnen gezien en wat is dat toch prachtig! De Hole in the Rock is eigenlijk een natuur verschijnsel:door het eeuwenlang beuken van het water tegen de rots is er een -hole- ingeslepen en dat is een bijzonder gezicht. We genieten echt van ons tochtje over het water. Eenmaal terug bij Paiha zoeken wij nog een leuk terrasje op aan het water. Vanavond gaan wij eten bij de Thai! Jullie horen ervan!